بسم الله الرحمن الرحیم

 

      گوشت لذیذ                 

     

               فرض کنید در رستوران مجللی نشسته اید و خیلی گرسنه هستید، لیست غذا های رستوران را می بینید که چشمتان به غذای گوشت لذیذ بر می خورد و تصمیم می گیرید همین غذا را سفارش دهید، وقتی می خورید ، می بینید چقدر خوشمزه است. طعم آن کاملاً با دیگر گوشت هایی که خوردید فرق می کند، موقع تسویه حساب می پرسید گوشتش چی بود که اینقدر خوشمزه است؟ می گوید گوشت برادرت بود. چه حالی به تو دست می دهد؟ آیا دیگر همچین غذایی را سفارش می دهی؟ آیا دیگر چنین غذایی را می خوری؟ آیا به شخصی که این غذا را درست می کند یا می خورد برخورد می کنی؟

       بسیاری از افراد مرتباً غیبت می کنند و بسیاری از آنها نیز می دانند غیبتش مثل این است که دارند گوشت برادرشان را می خورند، اما چرا چنین افرادی دست از غیبتشان بر نمی دارند؟ آیا واقعاً اینقدر غیبت لذت دارد که اینها آبروی برادر دینی خود را به خاطر مفداری کدورت بریزند؟ آیا اگر کس دیگری غیبت چنین مردی را می کرد خودش ناراحت نمی شد؟ بعضی وقتها ما هرچه دلمان می خواهد به بهانه ی درد و دل غیبت می کنیم ، یکی نیست بگه که اگر درد ودل است پس چرا اسم آن طرف را می آوری؟ آیا خدا بهترین کس برای درد و دل نیست؟

                                            

  

                                                                                        

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: <-TagName- >